(२०१३ डिसेम्बरमा युक्रेनमा फासीवादीहरूले लेनिनको सालिक ढालेपछि साद युसुफ आहानी, डेभिड रोपोर्टल र जर्ज टुमाओब कालाओरद्वारा संयुक्त रुपमा रचित कविता)
सयौं वर्षदेखि हामी युद्धमा छौं !
पहिलो किसान दमनमा परेदेखि हामी युद्धमा छौं !
महिलाको पहिलो बलात्कार भएदेखि हामी युद्धमा छौं !
पहिलो दासको अपमान भएदेखि हामी युद्धमा छौं !
व्यक्तिले जमिनमा निजी स्वामित्व दाबी गर्न थालेदेखि
हामी युद्धमा छौं !
पहिलो हाकिमले निर्दोष जनतालाई शोषण गरेदेखि
मान्छे मालसमानझैं बेचिएको दिनदेखि हामी युद्धमा छौं !
धनसम्पत्ति बाउबाट छोरामा सारिएको पहिलो दिनदेखि
मान्छेले आफ्नो जीवन अरुको भन्दा मूल्यवान ठानेदेखि
सुरुभएको थियो यो युद्ध !
मान्छेले छिमेकका भोकालाई हेर्दै एक्लै भुँडी भर्न थालेदेखि
हामी युद्धमा छौं !
पहिलो स्वतन्त्रता सेनानी सहिद बनेदेखि
एउटाले आफूलाई देवता दाबी गरेदेखि
हामी युद्धमा छौं !
अनि यो युद्धमा !
जति तल धकेलिएको थियो हामीलाई,
त्योभन्दा माथि उठ्नेछौं हामी
भरिएका छन् यी खाडलहरू
हामीलाई उकस्ने अग्रजका शरीर र विचारले !
जगमगाउँदो मानवताको चुलीमुनि
मृत विचारबाट मुक्त भएर
खनिनेछन् शोषण, लोभ र दमनका चिहानहरू !!
तिनै चिहानमाथि मुठ्ठी कसेर
उदाउनेछौं हामी
स्वतन्त्रताको भर्भराउँदो उज्यालोमुनि !
झण्डाहरू बेसरी फहरिनेछन्,
आगोका लप्कासरी उड्नेछन्
ल्याउनेछन् नौलो संसारको आँधी
साँघुरा स्वार्थका बाँध भत्किने समानता रच्नेछन् !
धर्तीले विजयको भकारी भर्नेछिन्
हाम्रो समूहगान घन्किँदा
धकेलिनेछन् सारा शत्रु मृत्युको मुखतिर
सदासदालाई चिहानमा जाकिनेछन्
कहिल्यै नफर्किने गरी हराउनेछन् !
त्यो दिन जनताको बिहान उदाउनेछ
जनताको अजम्बरी विजय हुनेछ ।
भत्काउन् तिनले सालिकहरू
हामी लाखौं पटक उठ्नेछौं
त्यो चोखो दिनको नाममा
क्रान्तिको नाममा
लाखौं लाखौंपटक उठ्नेछौं !
स्रोत : युक्रेनमा नवनाजिवाद)